مارکت سنتر ایرانیان

ژانر این عاشقان تکنولوژی که روزی سه ساعت درباره برتری اَپل یا اندروید با هم مناظره میکنن

بعد عایدشون از این همه شعر!

نهایتن یه دست Fruit Ninja ی شرطی هستش

*****

ژانر اینایی که برای صمیمیت بیشتر به اونی که دوست‌ش دارن

می‌گن هاپو یا قورباغه یا جوجو یا هر جونور دیگه‌ای

*****

ژانر اینایی که هنوز دو هفته نیست که از ایران رفتن

بعد وقتی ازشون یه سوال میکنی، تاریخ رو به میلادی میگن:

-کی برمیگردی الی؟

-مممممممممممم.فکر کنم یا جولای یا آگِست هانی!

*****

اینایی که خیلی سعی می‌کنن دختر کوچولوشون لیدی بار بیاد

*****

اونایی که اعتماد به سقف زیاد دارن تو هر چیزی ، آخر کار هم آفتابه لازم میشن

*****

اینایی که میخوان فندک زیپو و سیگار دانهیل توی عکسشون جلوه‌نمایی کنه

*****

این بوتیک دارا که از “یه تن بزن” به عنوان اسم رمز

جهت قالب کردنِ اجناس به مشتری استفاده میکنن.

*****

این فارغ التحصیلهای رشته‌ی کامپیوتر از دانشگاههای خفن

که بعد فارغ التحصیلی، به مقام “نصاب ویندوز سِون” و “ساقی مودم وایرلس”

تو فک و فامیل و در و همساده نائل میان.

البته “گلچین شاد ایرانی” هم گاه و بی‌گاه رایت میکنن.

*****

اینا که میرن ۷ میلیون پول لپ‌تاپ میدن

بعد نهایت استفاده‌شون از دستگاه مزبور عوض کردن پروفایل پیکچر و باز کردنِ یاهو مسنجر هستش.

*****

اینایی که واسه آهنگ جدید “آرمین دو ای اف ام دبلیو ایکس” لحظه شماری میکنن

اینایی که هرکاری می‌گی کرده‌ن ، الک‌شون رو هم آویخته‌ن

*****

اینایی که یهو سر درد دل‌شون وا می‌شه

ته‌ش می‌گن فراموش کن چی گفتم و اینا

*****

اینایی که برای هر اتفاقی یه جمله‌ی قصار از یکی از بزرگان می‌تپونن

*****

اینایی که همیشه اعلام می‌کنن از بس مزاحم دارن تو فکر خریدن حلقه‌ن

*****

اینایی که واسه هر اتفاقی یه دیالوگ چاله‌‌روغنی از فیلم‌های مسعود کیمیایی می‌ریزن بیرون

اینایی که توی هواپیما ، بسته‌ی غذا رو می‌ذارن توی پاکت تهوع که با خودشون ببرن.

*****

اینایی که تا نامزد می‌کنن، عکس پروفایل‌شون دو نفره می‌شه.

*****

ژانر همین ژاکلین جون که تا دیروز اسمش سکینه بوده

*****

ژانر اینایی که از قابلیت های گوشی شون هی تعریف می کنن

ژانر اینا که انگار مجبورن هر وقت میبیننت یه زِری راجع به تغییر وزنت بزنن.

اونایی که سیصد بار فال میگیرن تا یکیش خوب در بیاد ذوق کنن

*****

ژانر این پسرایی که کت شلوار براق می پوشن

اینایی که تو خونه هم با عینک دودی ژست های مَکُش مَرگِ من میگیرن عکس میندازن

دخترایی که برای عکس انداختن توهم ژست جسیکا آلبا دارن

اینایی که یه سلکشن از مکانهای برتر خونه دارن که عکس بگیرن ، عمدتا کنار گلدون درخت مصنوعیه

*****

اینایی که جوری میرقصن انگار وظیفه سنگینی رو دوششونه باید به نحو احسن انجام بدن

اینایی که توی همه چی ادعا دارن که بلدن

(کوبیدن میخ تو آسمون)

اینایی که خیلی دوس دارن مجلس رو دست بگیرن

دو نفر رو اسکل کنن بقیه تحت تاثیر زبون بازی اونا باشن

اینایی که از ایفون فقط عکس گرفتن جلو آینه رو بلدن

اینایی که یه گلچین از خواننده آه و ناله ای ها آماده میکنن

با پراید شکسته میرن تو خیابون ژست پاول واکر خدابیامرز میگیرن

*****

اینایی که تو عکس چش گرد میکنن یا لب و لوچه و ابرو یه‌ور میکنن

فک میکنن برگ برنده‌شونه غافل از اینکه دیگران پاپیون میکنن فقط

*****

اینایی که یه چارتا آهنگ راگ و بلوز گوش میدن فک میکنن خیلی نظر کرده اجتماعن

اینایی که موقع پرداخت صورت حساب رستوران

دستشون موقع در آوردن پول گیر میکنه به آستر جیب

*****

اینایی که میگن بیا بابا عابر دارم ، عابر هست ، جان من بیا کارتمو بگیر حساب کن

اینایی که اصرار عجیبی دارن انگلیسی رو با لهجه حرف بزنن و در نهایت آدمو توالت لازم میکنن

*****

اینایی که بالاسرت وایمیسن تا فلششون رو سیف ریموو کنی

*****

اینایی که یادت باشه من اولین کسی بودم که بهت تبریک گفتم و اینا

*****

اینایی که دو نیم روز میرن باشگاه دمبل میزنن بعد جوری راه میرن که آرنولد نمیرفت

اینایی که از موفقیت خودشون اونقدر خوشحال نمیشن که از بدبختی دیگران

*****

اینایی که به “چایی” حتما باید بگن “چای” وگرنه از گلوشون نمیره پایین

*****

اینایی که معتقدن همه ادکلنا بوی صابون گنار میده ، فقط واسه خودشون از رایحه توالت ناتالی پورتمنه

اینایی که هفت و نیم روز رفتن ترکیه اندازه ۱۳ سال عکس رو میکنن از اونجا

*****

اینایی که تا میرن دوبی اجالتا یه عکس با شلوارک توی صحرا میگیرن

این پسرایی که اصرار عجیبی دارن تیشرت تنگ بپوشن

در حالی که نیم متر پهلو از دو طرف میزنه بیرون

اون مگسان گِرد دُود که تا میرسن یه سیگار از پاکت ملت برمیدارن

میذارن لای لبای غنچه و بایه لبخند ملیح میگن چه خبرا ؟

*****

اینایی که تا بهت میرسن سیگارشون تموم شده

فلذا شما فاتحه کل بسته سیگار رو بخون

*****

ژانر اون آویزونایی که سیگار همراشون نیست

چون سیگار رو ترک کردن ولی حالا یه نخ با رفیق حال میده

*****

اینایی که سوزنشون گیر کرده رو چنتا آهنگ

تا بهشون بگی بابا چیه اینا میگن : خر چه داند قیمت نقل و نبات

ژانر اینایی که تا میرن لب دریا با شن اسمشون رو مینویسن عکس میگیرن

اینایی که با پودر و آمپول خودشون رو گنده کردن و موقع راه رفتن

بازوشونو چک میکنن که دم کرده و رگش زده باشه بیرون

*****

اینایی که واسه کار و زندگی همه تز دارن

اما عملا تو زندگی خودشون پی پی کردن به چه غلظت

اینایی که تا جاشون رو میدن به پیرزن پیرمردا جوری نگا میکنن که انگار پدر پدرجد فردینن

اینایی که بچه گونه و غیر منطقی کل کل میکنن و جواب که نمیدی فکر میکنن پیروز شدن

ژانر اینایی که میگن اینا همش فیلمه ، دستشون تو یک کاسه هست ، گول نخورید

اونایی که اگه باباهه بهشون پول نرسونه باید کاسه گدایی دست بگیرن

بعد میان میگن آدم باید تو زندگیش هدف داشته باشه

ژانر این دماغ عملی هایی که ادا اطوارشون هم دستخوش تغییرات میشه

ژانر اینایی که از شدت بو نمیشه بهشون نزدیک بشی

اما سر سفره با لیوان کسی آب نمیخورن

*****

این کافی‌نتا که وقتی میرفتی برای نتیجه کنکور پیششون ، یه جوری میگفتن :

“تأمل بفرمایید…در حال Connect شدن هستیم …باید Data بره تا نتیجه‌تون Forward شه.”

که انگار دارن آفیشل سایتِ CIA رو برامون هَک میکنن فی‌اللحظه.

این دخترا که پس از مانیکور و درست کردن ناخوناشون

یهو میزان تکون خوردن دستاشون ۲۰ برابر میشه و تبدیل میشن به مجری اخبار ناشنوایان.

این مهین خانوما که میگن خواستگارایی در ابعاد “بهروز وثوقی” و “ناصر حجازی” داشتن

و به خاطر خریت رد کردن؛ خریتی که منتهی به ازدواج با “این لندهور” شد.

این خانواده‌ها که بعد عروسی و چند ساعت لمبوندنِ لا ینقطع

به محض ترکِ مجلس نسبت به سر بودنِ هر یک از زوجین و منوی غذا

به مدت یک هفته مناظره زنده میکنن

*****

این سکوتِ وسط دید و بازدیدای عید که یهو ۳۰ نفر با هم میرن رو سایلنت

بعد اون وسط همیشه یه رابین هود پیدا میشه که یک کاره میگه:

خب به لطف خدا الان کجا مشغولید؟

*****

این شومن های تلویزیون که تو جشنا میگن:

استقلالیا دست بزنن ببینیم چقدرن…حالا پرسپولیسیا دست بزنن….

بعد یهو داد میزنن: حااالاااااا

طرفدارای تیم ملی دست بزنن……بزن بزن بزن بزن

*****

این بدنساز گولاخا که وقتی میرن استخر دائم ماهیچه‌هاشون رو منقبض میکنن

و از نگاه حیرت زده‌ی زیقّی ها فیدبک میگیرن.

بعضاً این فشار عضلانی به ایجاد حباب در آب و رفتن آبروی فرد مذکور منجر میشه.

اینا که کنار استخر حرکات موزون کششی میرن، کلاه شنا و عینک اسپیدو دارن

و خیلی حرفه ای و با طمأنینه سانت به سانتِ عضلاتشون رو ورز میدن.

همچین ژست میگیرن که میگی الانه که یارو با یه دایو از ۶ متر طول استخر رو یه نفس طی کنه

اما مع الاسف میبینی نهایت هنرشون اینه که دماغ رو میگیرن، پاها رو جمع میکنن و تلپی میپرن تو آب.

*****

این آرایشگاه زنونه‌های فسقلی که کلاً ۴ در ۴ هم نیستن

اما با تمام این اوصاف یه میز حتمن دم در دارن تا وقتی میری پیش آرایشگر

طرف خیلی لوند روال اداری رو گوشزد کنه و بهت بگه: “فیش گرفتی عزیزم؟ برو صندوق!”

*****

این نامه نگاری‌های دهه شصتی ها که فرد عاشق می‌داد بچه باسوادِ کلاس براش بنویسه

معمولاً هم با ایندست جمله‌ها هم شروع میشد:

- به نام یگانه نوازنده گیتار قلبم/به نام تک سوار جاده عشق…

- لطفا هی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟ دلتنگی معنی ندارد…درد دارد…

- بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم…

*****